De Lepelaarsingel ligt in de vogelwijk in het na-oorlogse Rotterdam-Zuid. Het kent een functionele vormgeving en geen inrichting in de romantische Engelse landschapsstijl zoals de singels van Rotterdam-Noord. Het is een brede strook groen die past bij de neutrale middelhoge bebouwing aan weerszijden van de singel. De singel sluit aan op het na-oorlogse Zuiderpark dat evenzo functioneel is vormgegeven in volksparkstijl; destijds bedoeld om een tekort aan buitenruimte op te vangen.

‘Voor elitaire elementen die horen bij de hogere klassen (zoals bijvoorbeeld kunst) was in het traditionele volkspark van de jaren vijftig geen plaats’ (uit Masterplan Zuiderpark).

Daar wordt nu anders over gedacht. Het Rotterdamse Zuiderpark wordt daarom opnieuw ingericht. Volgens het Masterplan wordt de moderne stedeling niet meer geprikkeld door de functionele volks-parkstijl van weleer met vooral aandacht voor het geestelijke en lichamelijke van de arbeidende klasse. Een park is niet alleen meer voor het ‘gewone’ volk, maar voor iedereen. ‘Natuur’ is niet meer alleen identiek aan ‘groen’ en ‘buiten zijn’, maar de stedeling kijkt nu ook naar de ecologische waarde, de natuurlijke kwaliteit. Er wordt bovendien ook een romantischer uitstraling verlangd. Veel mensen waarderen nu uitbundig gecultiveerde natuur zoals bijvoorbeeld rosaria.

De inzet van uitbundige ontwerpmiddelen wordt als strategie genoemd om meer mensen te trekken en om een nieuw park met een duidelijk eigen gezicht te creëren.

‘De hedendaagse parkbezoekers verlangt naar meer en ‘nieuwe’ boodschappen en naar geestelijke, emotionele en motorische aansporing. Onder de parkarchitecten, die zich van het juk der nuttigheid bevrijd hebben, groeit de interesse in de narratieve en evocatieve mogelijkheden van bestaande en nieuwe parken’. (uit Masterplan Zuiderpark)

‘Combinatie van de verzakelijkte natuur met andere verrassende, spannende, kleurrijke of overweldigende natuur zou een verhoging van de waarde van het park betekenen.’
(uit Masterplan Zuiderpark)

De herinrichting van de Lepelaarsingel als uitloper van het Zuiderpark maakt deel uit van de trans-formatie van het park, waarover wordt gesproken als ‘wereldpark op zuid’ en ‘eerste deel van de Gordel van Smaragd’. Een park dat schittert en net zo romantisch is als de engelse landschapstuin uit de Romantiek. Een zonsondergang werd een sublieme ervaring, een decor om om nieuwe idealen te verbeelden als reactie op het rationalisme van de Verlichting.

Met dit in mijn achterhoofd heb ik een lichtontwerp gemaakt dat een romantische en een uitbundige uitstraling aan de Lepelaarsingel zal geven. Ik wil in het water aan het uiteinde van de singel een electrische ‘zonsondergang’ maken die vanaf de voetgangersbrug en alle kruisende wegen goed zichtbaar zal zijn. Het zal de zichtlijn in de lengte versterken die door de rooi van bomen nagestreeft wordt.

De technieken van led-verlichting die ik gecombineerd wilde gebruiken in verschillende lagen (schil en kern) zijn led-spots, led-panelen en led-strings. Met dimmers, besturingen en software moest de een bol een lichtshow geven met zacht vloeiende bewegingen, als stromend lava, alsof de zon daar zacht staat te pruttelen.